Ben is begonnen met muziek maken in Melick op 14-jarige leeftijd. Als jongste in een gezin van 12 kinderen, is het natuurlijk ook niet zo gek, dat je zelf ook muziek gaat maken. En ook in Melick was hij lid van de ‘Concordia vereniging’. Ben maakte op alles muziek, of het nu een trom, bugel, schuiftrombone of gitaar was. Want Ben heeft vroeger ook nog even in een bandje gespeeld. Hij speelde op alles, als er maar muziek uit kwam.
Toen hij in 1975 in Leveroy kwam wonen, werd hij door de toenmalige voorzitter Jac Naus gevraagd om lid te worden van de fanfare. Ben was nog lid in Melick, maar toch zei hij ja. En vele jaren heeft hij bij beide korpsen gespeeld.
Wij kennen Ben in ons korps natuurlijk van de trombone. Maar binnen de fanfare misschien nog wel veel beter van alle activiteiten waar hij bij betrokken is, als lid van de activiteitencommissie, tegenwoordig de technische commissie. Van de organisatie van de fanfarefeesten, Caeciliafeesten, oud ijzer actie, ophalen rommelmarkt spullen, als toneelmeester op de bonte avond en als ontwerper en maker van vele decorstukken. En ook heeft hij vaak meegespeeld op de bonte avonden, in het begin met de kapel, maar ook met de tuulkes en vorig jaar nog met Martijn en Marieke.
Daarnaast is Ben chauffeur van de instrumentarium bus of vrachtwagen. (Met dank aan de firma Gubbels die jarenlang de vrachtauto gratis ter beschikking stelde en tegenwoordig aan Johan Slabbers van wie we de vrachtwagens mogen lenen).
En dan is er natuurlijk nog het onderhoud aan de instrumenten en het halen van materialen bij Adams dat Ben verzorgt. Zeker het onderhoud is specialistisch werk en ik durf te zeggen dat de uren en het werk dat Ben hier al die jaar aan heeft besteed, de fanfare duizenden, maar eerder nog tienduizenden euro’s aan kosten heeft bespaard.
Naast Ben wil ik ook Tiny in dit verhaal niet vergeten. Zij steunt hem en zorgt ervoor dat Ben dit allemaal kan doen. En daarnaast is ze zelf nauw betrokken en begaan met onze vereniging. Door er altijd te zijn, maar ook als voorzitster van het dame comité van onze fanfare waar wij altijd een beroep op kunnen doen en die er altijd voor ons zijn en die altijd voor ons klaar staan.
Ik ga even terug naar Ben, want waar we Ben ook van kennen , is dat hij wel eens flink kan ‘grauwelen’. Maar dat grauwelen heeft altijd een doel: want ‘ut mot tegooi’. En als het niet snel genoeg gaat of als het niet goed genoeg gebeurt of niet zoals Ben het gedacht of voor ogen had, dan grauwelt Ben. Maar dat hoort bij Ben, dat is Ben. En dat grauwelen is altijd bedoeld, omdat hij het beste met de fanfare voor heeft.
Zoals net ook gezegd is Ben erg handig. Hij heeft een paar gouden handjes. Niet alleen om de schuif van de trombone mee te bedienen, maar dus ook op heel vele andere terreinen. En voor deze gouden handen, je gouden inzet voor de vereniging en je hart van goud voor de fanfare wil ik Tiny vragen je de insigne van de bond voor dit gouden jubileum op te spelden.
Ben heel hartelijk dank voor alles wat jij voor de fanfare doet en ik hoop dat we daar nog heel lang gebruik van mogen en kunnen maken!
Ga terug